Ikona wzornictwa z 1928 roku czyli fotel B35. Został zaprojektowany przez Marcela Breuera pod koniec lat 20. i wykonany przez niemiecką manufakturę Thonet na początku lat 30. Stelaż wykonany jest z rur stalowych, na które została naciągnięta sztywna skóra naturalna w kolorze czarnym z naturalną patyną. Użyte materiały oraz stopień ich zużycia świadczą o tym, że jest to wczesna produkcja tego ponadczasowego projektu. Podłokietniki zostały wykończone lakierowanym drewnem. Po sukcesie swojego krzesła Wassily, Breuer kontynuował eksperymenty z meblami z rurek stalowych. Podobnie jak krzesło Wassily, B35 nie był bezpośrednim przedstawicielem szkoły Bauhaus, jest jednak wyraźnie zgodny z zasadami projektowania i konstrukcji Bauhausu, z nowoczesną, okrojoną formą wykonaną z materiałów przemysłowych, które nie są dziś stosowane do produkcji mebli.

Marcel Breuer urodził się w 1902 roku na Węgrzech. Był architektem i projektantem. Otrzymał stypendium na studia malarstwa i rzeźby w Wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1920 roku, ale szybko zrezygnował i złożył podanie do szkoły Bauhaus w Weimarze w Niemczech. Po ukończeniu tam kursów wstępnych kształcił się w warsztacie meblowym Bauhausu w latach 1921-1924. Następnie prowadził warsztat meblowy w Dessau, gdzie stworzył pierwszy fotel z rurek stalowych (1925- 1926), zaprezentowany w 1927 jako Stalowe Krzesło Klubowe Typu B3 później przemianowany na Wassily na cześć nauczyciela Bauhausu Wassilyego Kandinskyego. Wraz z rozwojem kariery zaczął skupiać się bardziej na projektach architektonicznych. Oprócz mebli z rurek stalowych i elementów ze sklejki dla firmy Isokon został doceniony za rezydencje, wnętrza sklepów i wiele prac konkursowych. Breuer zaprojektował ponad siedemdziesiąt prywatnych domów oraz wiele budynków uniwersyteckich i biurowych. W 1948 r. Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku zorganizowało objazdową wystawę jego prac. W 1953 zaprojektował siedzibę UNESCO w Paryżu z Pier Luigi Nervi i Bernardem Zehrfulssem, a w 1963 zaprojektował Whitney Museum of American Art w Nowym Jorku.

Thonet to najstarsza istniejąca firma meblowa na świecie. Rozpoczęła swoją długą działalność w 1819 roku, kiedy stolarz Michael Thonet założył warsztat meblarski w Boppard w Niemczech. Zwolennik stylu biedermeier, specjalizował się w krzesłach, stołach i szafkach charakteryzujących się czystymi liniami, zredukowaną ornamentyką i naciskiem na zasady funkcjonalizmu. W latach 30. 19. wieku eksperymenty Thoneta z meblami z drewna klejonego i giętego parowo, jak jego słynne krzesło Boppard (1836), przyniosły międzynarodowe uznanie. Projekty Thoneta osiągnęły niespotykaną wówczas w meblach europejskich lekkość, trwałość i komfort. Do kultowych dzieł kolekcji Thonet należą: fotel bujany nr 1 (1860), krzesło kawiarniane nr 14 (ok. 1859), krzesło muzeum kawiarni Adolfa Loosa (1899), fotel nr 209 (ok. 1900), fotel Otto Wagnera nr 247 Pocztowej Kasy Oszczędnościowej (1904) i nr 811 Josefa Hoffmanna (1925). We wczesnych latach 20. wieku Gebrüder Thonet zaczął również produkować projekty z giętej stali rurowej przez mistrzów Bauhausu, takich jak Marcel Breuer, Ludwig Mies van der Rohe i Mart Stam.

Fotel zachowany jest w oryginalnym stanie vintage. Posiada drobne przetarcia na skórze oraz naturalną patynę. Siedzisko znajduje się na wysokości 34 cm.