Talerz z czerwonej glinki ze szkliwem zaciekowym, w kolorach błękitu z motywami kropek i trójkątnych linii. Dwa uszczerbki (po 0,5 i 3 mm widoczne na zdjęciach).

Dekoracyjne talerze miały być powszechną formą "obrazu" wieszanego w domach. Postulat demokratyzacji sztuki mógł zostać spełniony, a nowa sztuka - abstrakcja organiczna od tej pory gościła w nowoczesnych wnętrzach. Talerz powszechnie traktowany, jako przedmiot użytkowy zmieniał swoją funkcję i stawał się przedmiotem dekoracyjnym, artystycznym. Wytwórnia w Łysej Górze rozpoczęła działalność w 1951 r., dzięki aktywności dr Franciszka Mleczki, przez wiele lat prezesa spółdzielni. Głównym projektantem był Bolesław Książek. Od 1959 współpracę rozpoczęli także warszawscy artyści Krzysztof Henisz i Zygmunt Madejski. Dzięki ich współpracy zaczęto tworzyć obiekty działające kolorem i fakturą. Książek po sukcesie nowych produktów liczył na produkcję barwnych okładzin na większą skalę. Niezależnie od realizacji planów współpraca trzech panów zaowocowała wprowadzeniem projektów abstrakcyjnych innych niż ludowa stylizacja wyrobów z kamionki. W abstrakcyjnym nurcie mieszczą się także dekoracyjne talerze.