Krzesło S33 autorstwa Marta Stama to ikona designu z 1926 roku. Było produkowane przez niemiecką manufakturę Thonet. Nasz egzemplarz pochodzi z lat 60. Jest to pierwsze w historii krzesło wspornikowe. Mart Stam eksperymentował z rurami gazowymi, które łączył kołnierzami i opracował formę krzeseł, które nie opierają się już na czterech nogach. Stworzył w ten sposób zasadę konstrukcyjną, która stała się ważnym elementem w historii nowoczesnego projektowania mebli. Krzesło wykonane jest z chromowanych rurek, na które została naciągnięta skóra naturalna w kolorze czarnym. Krzesło łączy ducha szkoły Bauhaus i świadomość tradycji. Dlaczego cztery nogi, kiedy wystarczą dwie – napisał artysta Kurt Schwitters w 1927 roku, kiedy zobaczył pierwsze w historii krzesła wspornikowe. Krzesło S33 to prawdziwe chef-d'oeuvre wśród wszystkich projektów.

Mart Stam był holenderskim architektem, urbanistą i projektantem mebli. Jego kariera zbiega się z ważnymi momentami w historii europejskiej architektury 20. wieku. Przypisuje się mu część projektu Fabryki Van Nelle w Rotterdamie, zbudowanej w latach 1926-1930. Ta fabryka kawy i herbaty jest nadal potężnym przykładem wczesnomodernistycznej architektury przemysłowej. Nowe badania wskazują, że Stam został zainspirowany wspornikowym, rurowym stalowym siedzeniem montowanym w dwudrzwiowej limuzynie Tatra T12 z 1926 roku. Ludwig Mies van der Rohe dowiedział się o pracy Stama nad krzesłem podczas planowania Weissenhof Siedlung i wspomniał o tym Marcelowi Breuerowi. Doprowadziło to do wariacji na temat wspornikowego, stalowego krzesła i zapoczątkowało cały gatunek projektowania. Pod koniec lat dwudziestych Breuer i Stam byli zaangażowani w proces patentowy w niemieckich sądach, obaj twierdząc, że są wynalazcami podstawowej zasady projektowania krzeseł wspornikowych. Stam wygrał proces. W Stanach Zjednoczonych Breuer przypisał prawa do swoich projektów firmie Knoll i z tego powodu można znaleźć identyczne krzesło przypisywane Stamowi w Europie i Breuerowi w USA

Mart Stam zaprojektował dom do osiedla Weissenhof z 1927 roku czyli stałego projektu mieszkaniowego opracowanego i prezentowanego na wystawie Die Wohnung, zorganizowanej przez Deutscher Werkbund w Stuttgarcie. To stawiało go w towarzystwie crème de la crème ówczesnego środowiska architektów czyli Le Corbusiera, Petera Behrensa, Bruno Tauta, Hansa Poelziga i Waltera Gropiusa.

Thonet to najstarsza istniejąca firma meblowa na świecie. Rozpoczęła swoją długą działalność w 1819 roku, kiedy stolarz Michael Thonet założył warsztat meblarski w Boppard w Niemczech. Zwolennik stylu biedermeier, specjalizował się w krzesłach, stołach i szafkach charakteryzujących się czystymi liniami, zredukowaną ornamentyką i naciskiem na zasady funkcjonalizmu. W latach 30. 19. wieku eksperymenty Thoneta z meblami z drewna klejonego i giętego parowo, jak jego słynne krzesło Boppard (1836), przyniosły międzynarodowe uznanie. Projekty Thoneta osiągnęły niespotykaną wówczas w meblach europejskich lekkość, trwałość i komfort. Do kultowych dzieł kolekcji Thonet należą: fotel bujany nr 1 (1860), krzesło kawiarniane nr 14 (ok. 1859), krzesło muzeum kawiarni Adolfa Loosa (1899), fotel nr 209 (ok. 1900), fotel Otto Wagnera nr 247 Pocztowej Kasy Oszczędnościowej (1904) i nr 811 Josefa Hoffmanna (1925). We wczesnych latach 20. wieku Gebrüder Thonet zaczął również produkować projekty z giętej stali rurowej przez mistrzów Bauhausu, takich jak Marcel Breuer, Ludwig Mies van der Rohe i Mart Stam.

Krzesło w oryginalnym stanie vintage. Posiada drobne przetarcia na skórze oraz naturalną patynę. Siedzisko znajduje się na wysokości 43 cm.