Chanukija, świecznik żydowski zapalany podczas święta Chanuka. Lata 1890-1920, Polska. Wykonana jest z mosiądzu, w technice odlewów łączonych mechanicznie na gwintach. Chanukija to trakcyjny rodzaj świecznika chanukowego w postaci lampki z ośmioma pojemniczkami na oliwę. Dodatkowym elementem lampki jest szames, czyli maleńkie naczynko umieszczone na jej szczycie. Chanukija wykorzystywana jest podczas tradycyjnego żydowskiego święta Chanuka, które upamiętnia odzyskanie i odnowienie Świątyni Jerozolimskiej. Według tradycji hebrajskiej, po poświęceniu świątyni czysta, rytualna oliwa paliła się przez osiem dni. Pamiątką tego wydarzenia jest Chanuka, czyli Święto Świateł, podczas którego przez osiem dni, codziennie odpala się kolejne światło. Mosiężna lampka składa się z rynienki podzielonej na osiem pojemniczków oraz ozdobnej ścianki w formie dwóch wspartych lwów podtrzymujących z dwóch stron menorę (świecznik siedmioramienny). Kompozycja świecznika podłużna, wsparta na 2 nóżkach, z zaczepem umożliwiającym powieszenie na ścianie, całość zwieńczona koroną. W symbolice hebrajskiej lew ma bardzo ważne znaczenie i ma związek z biblijnym proroctwem skierowanym przez Izraela do swego syna Judy: „Judo, młody lwie, na zdobyczy róść będziesz, mój synu: jak lew czai się, gotuje do skoku, do lwicy podobny – któż się ośmieli go drażnić?”. W oryginalnym stanie zachowania, patyna. Wysokość: 24 cm. Długość: 28,5 cm. Szerokość: 13 cm.